12 آبان ....(یکشنبه 86 آبان 13 ساعت 12:13 صبح )

گناهکاری!
نه اینکه ترکم کرده باشی، نه!!
تو گذاشتی که ترکت کنم!!!
گناهکاری خدای من...
گناهکاری !...!
!...!...!...!...!...!...!...!...!...!...!...!...!...!...!...!...!...!...!...!

از رنگها که بگذریم همه ی معشوقه های ِ من بویشان یکسان است ....
تندتر که باشد، عاشقم و زودتر فارغ ...
ملایمتر اما، همبستر ِ تنهایی ِ نگفته هایم ...
اما ... رایحه ی مشکشان همیشه یکیست !

هِی هزتم!
این پسره داره خودشو خفه میکنه به من حالی کنه اونی نیستم که میخواد!
هه! این پسره بچه تر از اونیه که بفهمه این تنها چیزیه که من میخوام!...!

هی هزتم!
این پسره ذهن ِ مشغول ِ منو مشغول تر میکنه.
از این فاز به اون فاز!
مهم همینه!!

هِی هزتم!
این پسره بیشتر رو اعصابم راه میره تا رو دلم !...!

هِی هزتم!
این پسره یه وقتا منو خوشحال میکنه. زیاد!
یه وقتا شکل ِ چک ِ برگشتی داره!!

هِی هزتم!
منو این پسره شدیم مثه دوتا بچه ی بی کس و کار ِ الکی خوش که دست ِ همو میگیرین و هی میچرخن.
هی میچرخن ...
هی میچرخن ....
هی میچرخن ...
بعد دست ِ همو ول میکنن.
گیج ِ گیج، دوره خودشون میچرخن و قاه قاه میزنن زیر ِ خنده!
بعد یه جا وِلو میشن و حالت تهوع میگیرن.
تا بالا نیارن حالشون خوب نمیشه.
بالا هم که بیارن گیج و بی حال غمبرک میزنن یه گوشه.
ولی باز دوباره کارشونو تکرار میکنن.
فقط به شوق ِ قهقه های بلندِ گیجی ِ کوتاه ...!

هِی هزتم!
هیچی عوض نشده ....!
من مثه همیشه نقش ِ محو ِ سنگ ِ صبور رو بازی میکنم ....

هِی هزتم!
تو بالاخره فهمیدی که تمام ِ مدت به ساز ِ من میرقصیدی، یادته؟
دنیا هنوزم به ساز ِ من میرقصه!
سنگ هم که از آسمون بباره بعضیا مثه تو، خوب میدونن توو سناریوی خونده نشده ی ذهن ِ من شکل گرفته بارشش !!
دنیا هنوزم به ساز ِ من میرقصه !...!
!...!...!...!...!...!...!...!...!...!...!...!...!...!...!...!...!...!...!...!

هی پسره!
با اینکه همه ی آبانهای من،
عطر ِ هرزگیهای مردانه میدهند ...!
تو اما
تولدت مبارک ....

You Know What My Little Alice?!
این پسره، با همه ی پسرایی که تا حالا دیدم فرق میکنه.
جایگاهشو میگم!!